EL CORPO DEL EL CORPO DEL AUGUAAUGUA

Fredo de CarbexeFredo de Carbexe

Non sempre e l augua chega

asina,

tresparente , tranquila.

Ten outro corpo al chover,

as gotas tupen a flor del augua

das ondas miudas d’ inverno.

¿Será dura e l augua?,

perguntas.

El vento ralo y úa cana de salgueiroasomaban cimbres al camín,trendo soños de nebraá memoria dos días .

Puiden tentar d’aquel lael gordor del augua entre a nebra;as arriadas de sois atotaos,os mañuzos de si lencio mesto;y, d’esgueira, e l corpo miudodel augua que fuxía.

A FONTEA FONTE

Fredo de CarbexeFredo de Carbexe

Lloureiros de solombraLloureiros de solombrana viera del carreiro;na viera del carreiro;escale ira l labradaescale ira l labradapolla lenta pisadapolla lenta pisadade quen vivíu primeiro.de quen vivíu primeiro.

Aire fresco na baxada,Aire fresco na baxada,bruares, ruxidos,bruares, ruxidos,suares del augua;suares del augua;a fala dos espír itus.a fala dos espír itus.

El arrecho pequeño,El arrecho pequeño,a pedra cuase axelada,a pedra cuase axelada,rocordos d’un nenorocordos d’un nenocol frío na cara.col frío na cara.

Pasaos xa anos,Pasaos xa anos,y sin que d’ellay sin que d’ellaún s’acorde,ún s’acorde,vólvese arteiravólvese arteiraa pequena fonte.a pequena fonte.

HOIHOI

Miguel Rodríguez Miguel Rodríguez MonteavaroMonteavaro

Hoi, que nun é domingo, veño hasta el porto.Hoi, que nun é domingo, veño hasta el porto.Dous pixotos que cantan al ameicerDous pixotos que cantan al ameicer

confunden el sou trabayo con un enredoconfunden el sou trabayo con un enredoy botan mao del tempo, y botan mao del tempo,

pegureiro brizo y tenro entre os sous oyos.pegureiro brizo y tenro entre os sous oyos.

A lluz que ten este día pinta el nordés.A lluz que ten este día pinta el nordés.

Na caleya que baxa al espigón

quedo parao, sonrindo, nel meu andar:

l luita núa melodía e l aire del brao

y danza alegre un árbol ,

vixi lante veyo y manso entre e l verdor .

Un son d’azucre y de mel envolve a

mañá.

A gaviota qu’engala fendo xareo

queima con muitos berros e l sou brincar ,

chama al home da rula pra que nun

peche

y chegan, mol lemente,

compañeiras branco l le ite , por un

momento.

Ningúa conta perderse a xanta pernal .

Sei por qué na talaya medran as pedras,

por qué cos milagres nos barcos xurde e l amor,

se i que nas arr ibadas falan as ondas

y xemen as solombras

das serenas señardosas pol las súas pernas .

Esperan por outro día os mecos del sol .

Nas paredes da mía casapode verse el firmamentoé azul como a súa cama,é clarén de berzo eterno.

Nas paredes da mía casapode verse e l f i rmamentoé azul como a súa cama,é c larén de berzo eterno.

¿Cóntos anos t i ré i nel mundo dos pexes?

¿Cóntos quixen botar mui cerca d’aquí?

Falo cua mía solombra y dizme que

muitos

y véxome maduro

rabi lando f irme y mudo entre a xente .

Nun dou por nada e l meu mar nin e l

qu’eu vivín.

LLUZLLUZ

Miguel Rodríguez Miguel Rodríguez MonteavaroMonteavaro

Quizabes, perderse tanto entre as cancióis,

nun ten outro sentido máis qu’el d’amurar un pouco á llúa.

Nun sei . Ás veces gravito entre os soles y os reiscomo as carrizas que nadan na nada

y volven al mundo

A improvisación féxome un furaco nel peto,

como se quixera ter úa ventá pr’asomarsey pra ver as caras da xente que me s igue

alredor del harmonía.

Nel trafego del xareo confundo os coloresy fágome cada vez máis veyo entre os oyos d’un públicopouco avezao ás cántigas de volta y ás frebas de l lume.Si . . . Nun é xinxel lo ser l luzqu’abura nel cerno del presente. . .

SEÑARDÁSEÑARDÁ

Aurora Aurora Bermúdez NavaBermúdez Nava

Soñei contigoy na noite moura de señardá

y d´ausencia

mil viermos carpinteiros devolvéronme al tempo

nel que pol los tous oyosnel que pol los tous oyoseu via el mundo.eu via el mundo.

Foi namais un Foi namais un momentomomentopro sentín como semprepro sentín como sempreel t imbre da tua vozel t imbre da tua vozqu’ acougóu a mia qu’ acougóu a mia infancia.infancia.

Volveron de sutaqueas noitías del brao

qu’ olían a herba secaqu’ olían a herba secay cruzaban morcegosy cruzaban morcegosy caballos del demo,y caballos del demo,

aniaron outra vez as andolías

y cantóu a curuxa na noceira.y cantóu a curuxa na noceira.

Volveron as tardías d’ invernoVolveron as tardías d’ inverno

y el tou collo foi de novo el aveiroy el tou collo foi de novo el aveiro

nel que medrar segura,nel que medrar segura,

el llugar dende el que con el llugar dende el que con pacenciapacencia

m’ enseñabas el mundo.m’ enseñabas el mundo.

Y como veron fóronse.

Peró eu seguín aquí,a lo primeiro ,con barruzo nos oyos

Despós esbazóuse el alma

y volvéuse el barruzo zalanceira,

polla alegría que foi recuperarte,

porque sei ben qu’ agora nun te teño.

ALBENTESTATEALBENTESTATE

Aurora Aurora Bermúdez NavaBermúdez Nava

Delantre d’ un mar d’ herbaqu’ e l vento cofa con maos d’ amante torpe

deixo as horas pasar

esperando…

Pode qu’ esperequ’ a primavera enxangue

Este cielo sin lluzY ye gane por fina batalla al inverno

Ou namais qu’ a mia vidasiga como hasta agora,que nun teña outra vezqu’ enllibrar nua maletacuatro farrapos veyosy muitos medos novos

pra empezar noutro llao

a botar os cementos

d’ua casa d’emprestao

na que sei ben que nunca

poderemos tar todos,

Y os que tíamos taremos

solos, albentestate,

Porque a que tía,ás desfeitas,

fixéronma pedazos.

A MUYER QUE A MUYER QUE QUERÍA SER RÍOQUERÍA SER RÍO

Mª José Fraga Mª José Fraga SuárezSuárez

A muyer que quería ser r íoA muyer que quería ser r íonun buscaba outra cousa: e l nun buscaba outra cousa: e l abandonoabandonode deixarse l levar igual de deixarse l levar igual qu’esbaran qu’esbaran as gotas de sudor como as gotas de sudor como monedas,monedas,os días da semana, os días da semana,

os pétalos da flor os pétalos da flor esgarecida.esgarecida.

Deixarse ir sin resistencia, Deixarse ir sin resistencia,

sin dolo nin fraterna, sin dolo nin fraterna,

––pensaba–pensaba–

pés siguindo armonías que nun mancanpés siguindo armonías que nun mancan

ou fotogramas col sou ritmoou fotogramas col sou ritmo

de cadía. de cadía.

Subir pra enhalar ceibeSubir pra enhalar ceibecomo os globos-chincheta como os globos-chincheta escapando das festas .escapando das festas .

Á muyer que quería ser r ío

valíaye tamén ser herba alta,

roupa tendida roupa tendida ou cana de ou cana de salgueiro.salgueiro.

Peró a súa sorteera acoudiyar s in

pousadoiro.

LLONXELLONXE

Mª José Fraga Mª José Fraga SuárezSuárez

Hai terras, y d’ellas teis recordos,nas qu’é perder el tempo asomarte á ventácondo estrenas el día.

É sempre azul e l c ie lo ,e l aire envolve a calma tresparente,

hai músicapra l levarte más l lonxeda vida que conoces .

Nun hai présa.

El mundo revérqueche dos oyos testos d’úa real idáunde tas de vis ita .

Sabes qu’hai que volver ,

qu’igual nun pisas más

el tarrén qu’os tous pés

miden, tragan, caric ian

Sabes qu’ese momentoé más solo, más único,

más decididamente i rrepetible

qu’os momentos todos que nun volven.

EL MAREL MAR

Arturo TangueiroArturo Tangueiro

-Condo chegue a mía hora-Condo chegue a mía hora

y afroxe rendido el meo respirar,y afroxe rendido el meo respirar,

deixademe morrer en terra,deixademe morrer en terra,

lonxe del mar,lonxe del mar,

Pos s i é duro morrerseguro que más lo será,morrer vindo y sentindo

a brusquedá fe ita fe l ic idá

Na ventá

Véxola.

Pecho os oyos y véxolachantada, avezada y espidaen mitá del frenteda casa veya de pedrá que manda na r ibada.

Deitado na cama de ferrovéxola na meseta pousada,

entornada sobre a ventá del cuartocoas pernas tesas

y de bisagra as cadeiras .

Desde e l camín véxola Desde e l camín véxola encoira,encoira,

encuadrada entre pedras y encuadrada entre pedras y contras,contras,

col trabatel de corona col trabatel de corona

y a sole ira de basa,y a sole ira de basa,

unde antes apigarzabanunde antes apigarzaban

os pezois mansos con a os pezois mansos con a louxa,louxa,

despertos y argutes agoradespertos y argutes agora

que se yes entorna e l bercioque se yes entorna e l bercio

con a mia chegada.con a mia chegada.

MANHATTANMANHATTAN

Moncho Moncho Martínez CastroMartínez Castro

Hai lugares como A

Ribeira

que son e los solos pasaporte .

Palabras como chalano, tangarte, mediomundo…

que son elas solas a mía terra.

Y mañá, al amaicer .

condo descubra os altos edific ios,

pensaréi entonciasque tou chegando á casa

XA NUN SEIXA NUN SEI

Marisa Marisa López DizLópez Diz

Xa nun se i se volveré ia ter as palabrascuas que contarchehistorias veyas que falan d’outro tempo

condo os homes tían nos oyos e l bri l lo del lume y e l corazón vale iro .

Nun sei se este xeitoNun sei se este xeito

de fer as cousasde fer as cousas

morrerá conmigomorrerá conmigo

como morre el silencio brizo

dos árboles

deitao entre os regueiros,

como morre tamén a chuvia

nas poceiras

Eu ben sei que tou solaEu ben sei que tou sola

y que naide ha y que naide ha d’entendermed’entenderme

qu’os montes de xestasqu’os montes de xestas

calarán pra semprecalarán pra sempre

el que vivironel que viviron

y que todo ha de quedar

enterrao nesta terra

A ESTE LAO A ESTE LAO DEL MUNDODEL MUNDO

Marisa Marisa López DizLópez Diz

A este lao del mundoas noites son máis largas

y saben a binteiro

Nel célo vense sempreflores de luz,

mochicas que morden el aire y se perden nos regos

Dóleme como nunca el paraíso de pedraque quedóu enterrao xa para sempre nel augua

y penso qu’einda en algún sito,presas detrás das cancelas,

asómanse as hortensiasa falarme da vida