Había unha vez dúas formigas que ían paseando polo bosque tan tranquilas cando…

… de repente ven algo máxico: unha xirafa está bebendo un raio de luz do sol que pasa por entre as follas das árbores.

Sentan a comer os bocadillos apoiados nunha pedra grande que está cuberta de carriza.

Preocupados buscan unha porta por onde sacala, pero non a atopan

Escoitan a voz dunha moza que cantando explica que unha bruxa a ten presa dentro da pedra.

Entón deciden cargar coa pedra ata o seu formigueiro, pero temen gue ninguén lles crea a historia, porque a moza deixou de cantar.

Pero, a pedra ao caer, racha en sete anacos e de cada anaco sae unha voz que canta a mesma canción.

Ao pasar por un barranco pensan que poden tirar a pedra para que se abra saia a moza.

Agora as formigas aínda están máis preocupadas, non saben que facer …

pero ao lonxe escoitan a voz da xirafa que di:

“As cousas de maxia so se arranxan con maxia”

A xirafa sopra un raio de sol sobre cada un dos anacos da pedra e saen sete princesiñas todas vestidas igual.

As sete princesas moi contentas cantan dándolle as grazas ás formigas e pídenlle que as acompañen ata a súa casa para explicarlle aos seus pais todo o acontecido.

Adaptación do libro “A pedra e as formigas”

Jacobo Fernández Serrano

Alumnos de 2º BCurso 2010/2011