6. buletina: Okupazioaren aurrean

8
6.Zk 2009ko maiatza E kialde Hurbileko egoerak arinago bilakatzen dira buletin hau egiten dugunok kontatzeko dugun ahalmena baino. 2008ko bukaeran eta 2009ko hasieran Gazako lurraldean gobernu sionistak eragindako giza tragedia “demokraten” mugimendu taktikoa baino ez zen izan eta bere helburu bakarra zen Palestinako indar politikoekin egin beharreko negoziazioetan egoera estrategiko egoki batean kokatzea. Gazako tragediak ez ditu ezkutatzen, ezta estaltzen ere, Mendebaldeko indar militarrak eta euren bertoko laguntzaileak Ekialde Hurbilean eragiten ari diren gehiegikeriak; nahikoa da gogoaraztea Irakeko okupazio hilkorra, Afganistaneko guda bukaezina, Pakistango eraso berria edo Kurdistango herriak bere aitorpena lortzeko egiten duen borroka. 6. buletin hau Palestinari buruzko monografikoa da. Bertan adierazi nahi izan dugu bai Gazako sarraskiaren horrorea, bai emandako zenbait azalpenen hipokresia, baita Palestinaren aldeko Bizkaiko Plataformaren elkartasun jarduera ere. Interesgarria iruditzen bazaizu, zabaldu. Esker mila. www.gite-ipes.org [email protected] Okupazioaren aurrean L a situación en Oriente Medio evoluciona mucho más deprisa que la capacidad que tenemos los y las creadoras de este boletín para contarlas. La tragedia humanitaria provocada por el gobierno sionista a finales del año 2008 y comienzos del 2009 en la franja de Gaza, no fue más que un movimiento táctico de los “demócratas” para colocarse en una buena posición estratégica ante una nueva negociación con las fuerzas palestinas. La tragedia de Gaza no oculta ni enmascara el resto de los abusos que las fuerzas militares tanto occidentales como sus acólitos naturales están produciendo en el Medio Oriente; basta recordar la cruenta ocupación de Irak, la inacabable guerra Afganistán, el reciente ataque a Pakistán o la lucha del pueblo kurdo por su reconocimiento. Este 6º boletín es un monográfico sobre Palestina, donde hemos querido reflejar tanto el horror de la masacre de Gaza, como la hipocresía de algunas de las justificaciones que se dieron, así como la actividad solidaria de la Plataforma de Bizkaia a favor de Palestina. Si piensas que este boletín es interesante difúndelo. Gracias.

description

6. buletin hau Palestinari buruzko monografikoa da. Bertan adierazi nahi izan dugu bai Gazako sarraskiaren horrorea, bai emandako zenbait azalpenen hipokresia, baita Palestinaren aldeko Bizkaiko Plataformaren elkartasun jarduera ere. Este 6o boletín es un monográfico sobre Palestina, donde hemos querido reflejar tanto el horror de la masacre de Gaza, como la hipocresía de algunas de las justificaciones que se dieron, así como la actividad solidaria de la Plataforma de Bizkaia a favor de Palestina.

Transcript of 6. buletina: Okupazioaren aurrean

Page 1: 6. buletina: Okupazioaren aurrean

6.Zk2009ko maiatza

Ekialde Hurbileko egoerak arinago bilakatzen dira buletin hau egiten dugunok kontatzeko dugunahalmena baino. 2008ko bukaeran eta 2009ko hasieran Gazako lurraldean gobernu sionistak

eragindako giza tragedia “demokraten” mugimendu taktikoa baino ez zen izan eta bere helburubakarra zen Palestinako indar politikoekin egin beharreko negoziazioetan egoera estrategiko egokibatean kokatzea.

Gazako tragediak ez ditu ezkutatzen, ezta estaltzen ere, Mendebaldeko indar militarrak eta eurenbertoko laguntzaileak Ekialde Hurbilean eragiten ari diren gehiegikeriak; nahikoa da gogoarazteaIrakeko okupazio hilkorra, Afganistaneko guda bukaezina, Pakistango eraso berria edo Kurdistangoherriak bere aitorpena lortzeko egiten duen borroka.

6. buletin hau Palestinari buruzko monografikoa da. Bertan adierazi nahi izan dugu bai Gazakosarraskiaren horrorea, bai emandako zenbait azalpenen hipokresia, baita Palestinaren aldeko BizkaikoPlataformaren elkartasun jarduera ere. Interesgarria iruditzen bazaizu, zabaldu. Esker mila.

www.gite-ipes.org [email protected]

Okupazioarenaurrean

La situación en Oriente Medio evoluciona mucho más deprisa que la capacidad que tenemos los ylas creadoras de este boletín para contarlas. La tragedia humanitaria provocada por el gobierno

sionista a finales del año 2008 y comienzos del 2009 en la franja de Gaza, no fue más que unmovimiento táctico de los “demócratas” para colocarse en una buena posición estratégica ante unanueva negociación con las fuerzas palestinas.

La tragedia de Gaza no oculta ni enmascara el resto de los abusos que las fuerzas militares tantooccidentales como sus acólitos naturales están produciendo en el Medio Oriente; basta recordar lacruenta ocupación de Irak, la inacabable guerra Afganistán, el reciente ataque a Pakistán o la lucha delpueblo kurdo por su reconocimiento.

Este 6º boletín es un monográfico sobre Palestina, donde hemos querido reflejar tanto el horror de lamasacre de Gaza, como la hipocresía de algunas de las justificaciones que se dieron, así como laactividad solidaria de la Plataforma de Bizkaia a favor de Palestina. Si piensas que este boletín esinteresante difúndelo. Gracias.

Page 2: 6. buletina: Okupazioaren aurrean

Okupazioaren aurrean 2 Okupazioaren aurrean 3

Baina amorruaz gain, esan bezala, lotsa ere sentitzen dut. Lotsa NBEk eta nazioarteko komunitatea osatzenduten 190 gobernuek genozidio honi bukaera emateko ez dutelako ezer egiten, hitz hutsaletatik haratago. Estatusionistak jakin badaki indartsua dela, NBEko ebazpen gehien bete gabe daramatzan estatua izan arren etaharresi arrazista bat eraiki arren, badakielako inongo agintarik ez duela ezer egingo bere aurka. Chavez-enkeinua gobernu guztiek egin izan balute, egoera bestelakoa litzateke.

Halaber, lotsatzen naiz gure etxeetako sofa erosoetatik ikuskizun hau lasai asko dakusagulako eta horrek, neurribatean, gertatzen denaren konplize bilakatzen gaitu. Duela hiru urte, Palestinan nintzenean, Hebrongo medikubatek ondorengoa esan zigun: «Hiltzen gaituztenean gogorra da, oso gogorra. Baina gogorrena egunero bizitzaezinezkoa egiten digutela ikustea da, helburu bakar batekin: gure lurretik alde egin dezagun. Eta txarrena lortzenari direla baieztatzea da, urtero gure arteko milaka batzuk alde egiten dutelako honela bizitzen jarraitzeaezinezko egiten zaielako». Historia liburuetan herri indigena asko sakailatuak izan zirela irakurtzen dugunean, etaamerikar indiarrak edo Australiako aborigenak erreserbetan, herri gisa ia desagertuak, bizirauten dutelairakurtzen dugunean eskandalizatu egiten gara, baina egunen batean herri palestinarra ezabatua izan zelaesaten bada, erantzukizunaren zati bat gurea ere izango da, bizi izan ginen momentu historikoan tragedia honenaurka behar beste ez ginelako borrokatu.

Ez dezagun geure burua engaina; erantzukizuna gurea ere bada, zeurea eta neurea eta uste duguna bainoaskoz ere gehiago egin dezakegu: Palestinarekin elkartasuna adieraziz, kaleetara atereaz eta urrats bat haragoeginez, erruduna den Estatu sionista seinalatuz. Hori era askotan egin daiteke: 729 barra kodea dutenproduktuak ez erosiz, Tel Aviv-eko Maccabi-k Euskal Herrian jokatzen duenean gure desadostasuna plazaratuz,Mayumaná edo Noa taldeen musika ez erosiz eta euskal kapitala duten enpresei Estatu sionistan ez dezatelainbertitu exijituz. Finean, sionismo zantzu oro borrokatuz. Euskal Herria sionismorik gabeko lurraldea; horixe dagure lotsa harrotasuna bihur dadin biderik egokiena. Euskal Herriak Israeli boikota!

Igor UrrutikoetxeaPalestinan brigadista egondakoa

Horiek dira burura datozkidan sentipenak, joan den abenduaren 27an Palestinan azken sarraski sionista hasizenetik, Gaza erdigune duena.

Amorrua sentitzen dut, biztanleria zibila helburu duen genozidio honi komunikabide handiek ematen dioten trataeraikustean. Hain demokrata, hain hipokrita dira, ezen maila berean jartzen saiatzen baitira borreroa (Israelgo Estatusionista) eta beronen biktimak (palestinarrak). Beraien helburua lortzeko amaigabean gezurretan aritu behar izatendira eta lotsa izpirik gabe dihardute. Hona hemen adibide batzuk:

Eraso inperialista hau maila bertsuko bi etsairen arteko guda gisaaurkeztu gura digute, baina edozeinek daki palestinarerresistentziak ez duela baliabide egokirik sionisten tresneriamilitarretik babesteko. Gazan burutzen den terrorismo bakarra F-16-k umeen eta palestinar populazio zibilaren aurka zuzentzendutena da, eraildako eta zauritu ia guztiak palestinarrak direlarik.

«Hamas-ek menia apurtu duela» esan ohi digute, eta gezurra da,inoiz ez delako treguarik egon. Unilateralki hainbat palestinarmiliziek (ez soilik Hamas-ek) deitu zuten su-etena indarrean egonden bitartean, sionisten erasoek ez dute etenik izan. Hilabetehorietan Israelek hamarnaka palestinar erail ditu, eta elikagai etamedikamenduen blokeo hiltzailea mantendu du Gazakobiztanleriaren aurka.

Gezurretan ari dira gertatzen ari dena Israelen eta Hamasen liskar gisa aurkeztu gura digutenean. Hamas Gazanoinarri sozial handiena duen erakundea da, baina ia palestinar alderdi politiko guztiek eta milizia denak munstrosionistaren aurka borrokatzen ari dira. Zergatik ezkutatzen digute Palestina Askatzeko Herri Frontea (PAHF), FronteDemokratikoa (PAFD) eta Al Aksako Martirien Brigadak bezalako erakunde laikoak ere borrokan ari direla? Norikomeni zaio erlijio arrazoiak oinarri dituen gatazka baten aurrean gaudela irudikatzea?

Hamasek zibilak giza-ezkutu gisa darabiltzala esatean berriro eregezurretan ari dira. Sionismoa da palestinar populazio zibila errukirik gabezigortzen duena, berau Hamasen kontra bihur dadin. Israeldar Estatu faxistak1.500.000 biztanle 320 kilometro koadrotan bizitzera zigortzen ditu, geroberauek bonbardatzeko. Hori bai, beraien kolonoak 2005ean Gazatik kenduostean. Ezer ere ez da kasualitatez gertatzen.

Hamasek 2006ko hauteskundeak demokratikoki irabazi zituela ezkutatzenzaigu. «Mendebaldeko demokraziek» beti exijitu izan diete herrialde arabiarreigure gizartean ematen den demokrazia tankerakoa indarrean jar dezaten.Horregatik, sasoi batean palestinar hauteskundeak eredu gisa erabiltzenzituzten Europar Batasunak eta AEBek, Hamasek 2006an irabazi zituen arte.Orduan agerian geratu ziren «mendebaldeko demokrazien» hipokrisia etafaltsukeria. Emaitzak onartu beharrean, Hamasen gobernuaren lanaoztopatzen aritu direlako, eta Abbas-i Zisjordanian bidegabeki boterearieusten lagundu diote, Gazan orain gauza bera egin nahi dutelarik. Irakaspenargia: «demokrazia» bai, baina interes sionisten eta inperialisten alde baldinbada.

www.gite-ipes.org [email protected] [email protected]

Amorrua eta lotsa

Page 3: 6. buletina: Okupazioaren aurrean

Okupazioaren aurrean 2 Okupazioaren aurrean 3

Baina amorruaz gain, esan bezala, lotsa ere sentitzen dut. Lotsa NBEk eta nazioarteko komunitatea osatzenduten 190 gobernuek genozidio honi bukaera emateko ez dutelako ezer egiten, hitz hutsaletatik haratago. Estatusionistak jakin badaki indartsua dela, NBEko ebazpen gehien bete gabe daramatzan estatua izan arren etaharresi arrazista bat eraiki arren, badakielako inongo agintarik ez duela ezer egingo bere aurka. Chavez-enkeinua gobernu guztiek egin izan balute, egoera bestelakoa litzateke.

Halaber, lotsatzen naiz gure etxeetako sofa erosoetatik ikuskizun hau lasai asko dakusagulako eta horrek, neurribatean, gertatzen denaren konplize bilakatzen gaitu. Duela hiru urte, Palestinan nintzenean, Hebrongo medikubatek ondorengoa esan zigun: «Hiltzen gaituztenean gogorra da, oso gogorra. Baina gogorrena egunero bizitzaezinezkoa egiten digutela ikustea da, helburu bakar batekin: gure lurretik alde egin dezagun. Eta txarrena lortzenari direla baieztatzea da, urtero gure arteko milaka batzuk alde egiten dutelako honela bizitzen jarraitzeaezinezko egiten zaielako». Historia liburuetan herri indigena asko sakailatuak izan zirela irakurtzen dugunean, etaamerikar indiarrak edo Australiako aborigenak erreserbetan, herri gisa ia desagertuak, bizirauten dutelairakurtzen dugunean eskandalizatu egiten gara, baina egunen batean herri palestinarra ezabatua izan zelaesaten bada, erantzukizunaren zati bat gurea ere izango da, bizi izan ginen momentu historikoan tragedia honenaurka behar beste ez ginelako borrokatu.

Ez dezagun geure burua engaina; erantzukizuna gurea ere bada, zeurea eta neurea eta uste duguna bainoaskoz ere gehiago egin dezakegu: Palestinarekin elkartasuna adieraziz, kaleetara atereaz eta urrats bat haragoeginez, erruduna den Estatu sionista seinalatuz. Hori era askotan egin daiteke: 729 barra kodea dutenproduktuak ez erosiz, Tel Aviv-eko Maccabi-k Euskal Herrian jokatzen duenean gure desadostasuna plazaratuz,Mayumaná edo Noa taldeen musika ez erosiz eta euskal kapitala duten enpresei Estatu sionistan ez dezatelainbertitu exijituz. Finean, sionismo zantzu oro borrokatuz. Euskal Herria sionismorik gabeko lurraldea; horixe dagure lotsa harrotasuna bihur dadin biderik egokiena. Euskal Herriak Israeli boikota!

Igor UrrutikoetxeaPalestinan brigadista egondakoa

Horiek dira burura datozkidan sentipenak, joan den abenduaren 27an Palestinan azken sarraski sionista hasizenetik, Gaza erdigune duena.

Amorrua sentitzen dut, biztanleria zibila helburu duen genozidio honi komunikabide handiek ematen dioten trataeraikustean. Hain demokrata, hain hipokrita dira, ezen maila berean jartzen saiatzen baitira borreroa (Israelgo Estatusionista) eta beronen biktimak (palestinarrak). Beraien helburua lortzeko amaigabean gezurretan aritu behar izatendira eta lotsa izpirik gabe dihardute. Hona hemen adibide batzuk:

Eraso inperialista hau maila bertsuko bi etsairen arteko guda gisaaurkeztu gura digute, baina edozeinek daki palestinarerresistentziak ez duela baliabide egokirik sionisten tresneriamilitarretik babesteko. Gazan burutzen den terrorismo bakarra F-16-k umeen eta palestinar populazio zibilaren aurka zuzentzendutena da, eraildako eta zauritu ia guztiak palestinarrak direlarik.

«Hamas-ek menia apurtu duela» esan ohi digute, eta gezurra da,inoiz ez delako treguarik egon. Unilateralki hainbat palestinarmiliziek (ez soilik Hamas-ek) deitu zuten su-etena indarrean egonden bitartean, sionisten erasoek ez dute etenik izan. Hilabetehorietan Israelek hamarnaka palestinar erail ditu, eta elikagai etamedikamenduen blokeo hiltzailea mantendu du Gazakobiztanleriaren aurka.

Gezurretan ari dira gertatzen ari dena Israelen eta Hamasen liskar gisa aurkeztu gura digutenean. Hamas Gazanoinarri sozial handiena duen erakundea da, baina ia palestinar alderdi politiko guztiek eta milizia denak munstrosionistaren aurka borrokatzen ari dira. Zergatik ezkutatzen digute Palestina Askatzeko Herri Frontea (PAHF), FronteDemokratikoa (PAFD) eta Al Aksako Martirien Brigadak bezalako erakunde laikoak ere borrokan ari direla? Norikomeni zaio erlijio arrazoiak oinarri dituen gatazka baten aurrean gaudela irudikatzea?

Hamasek zibilak giza-ezkutu gisa darabiltzala esatean berriro eregezurretan ari dira. Sionismoa da palestinar populazio zibila errukirik gabezigortzen duena, berau Hamasen kontra bihur dadin. Israeldar Estatu faxistak1.500.000 biztanle 320 kilometro koadrotan bizitzera zigortzen ditu, geroberauek bonbardatzeko. Hori bai, beraien kolonoak 2005ean Gazatik kenduostean. Ezer ere ez da kasualitatez gertatzen.

Hamasek 2006ko hauteskundeak demokratikoki irabazi zituela ezkutatzenzaigu. «Mendebaldeko demokraziek» beti exijitu izan diete herrialde arabiarreigure gizartean ematen den demokrazia tankerakoa indarrean jar dezaten.Horregatik, sasoi batean palestinar hauteskundeak eredu gisa erabiltzenzituzten Europar Batasunak eta AEBek, Hamasek 2006an irabazi zituen arte.Orduan agerian geratu ziren «mendebaldeko demokrazien» hipokrisia etafaltsukeria. Emaitzak onartu beharrean, Hamasen gobernuaren lanaoztopatzen aritu direlako, eta Abbas-i Zisjordanian bidegabeki boterearieusten lagundu diote, Gazan orain gauza bera egin nahi dutelarik. Irakaspenargia: «demokrazia» bai, baina interes sionisten eta inperialisten alde baldinbada.

www.gite-ipes.org [email protected] [email protected]

Amorrua eta lotsa

Page 4: 6. buletina: Okupazioaren aurrean

4

Naji al Ali, creador de Hanthala, nació en el pueblo en Galilea (Palestina) en1937. En 1948, tras la declaración del Estado de Israel y la primera guerra is-

raelo-árabe, se vio obligado a exiliarse junto a su familia en Líbano, en el campamen-to de refugiados de Ain al-Helwa.

Entre los últimos años 50 y los primeros 60 fue encarcelado en diversas ocasiones enlas prisiones libanesas. En algún momento de esa época, el novelista Gassan Kanafa-ni -que sería asesinado por Israel en 1971- vio algunos dibujos suyos durante unavisita al campamento y consiguió que Ali publicara sus primeros trabajos en la revis-ta al-Hurriya.

Según narra el propio Ali: "Tan pronto como fui consciente de lo que estaba suce-diendo, de la destrucción de nuestra región, me di cuenta de que tenía que hacer algo.Primero lo intenté en política, pensando en incorporarme a un partido. También par-ticipé en manifestaciones, pero ese no era realmente yo. Los agudos gritos que sentíaen mi interior necesitaban un medio de expresión diferente. En algún momento en losaños 50 comencé a dibujar en los muros de nuestro campamento, y aprendí a hacerloen prisión: mientras otros aprendían a hacer manufacturas, poesía, etc, yo dibujaba enlos muros de la cárcel. En ese periodo, los refugiados habían comenzado a desarrollarcierta conciencia política como reacción a lo que sucedía en la región: una revolución en Egipto, una guerra de inde-pendencia en Argelia, muchas cosas bullían a lo largo del mundo árabe. Sentí que mi trabajo era hablar a esa gente, ami gente de los campos de refugiados, en Egipto, en Argelia; y a los árabes corrientes de toda la zona, que teníanpocas posibilidades de expresar sus puntos de vista. Sentí que mi trabajo era incitarlos. En mi opinión, la función deun dibujante político es proporcionar una nueva visión. Es, en cierta manera, un misionero. Y es tan sólo un poquitomás difícil censurar un dibujo que un artículo".

A principios de los 60 empezó a cursar estudios en el Institutode Arte de Beirut, pero los abandonó poco después para traba-jar en Kuwait. Comenzó participando en la limpieza del local yen las tareas de edición y corrección de la revista at-Talía, don-de pronto consiguió un espacio para sus viñetas. No obstante, lamayor parte de sus trabajos de esta época los realizó para eldiario al-Qabas, donde nació Hanthala:"Tuve amigos con losque compartí trabajo, protestas y días de prisión, hasta que undía se convirtieron en tanabel [hombres pequeños] y se dedica-ron a los negocios. Me preocupaba convertirme también en untanbal y consumirme. En el Golfo alumbré este niño y se loofrecí a la gente. Quise dibujarlo inquietante, incluso feo; conel pelo erizado, porque los erizos utilizan su pelo como arma.

Hanthala no es un niño gordo y mimado y va descalzo como el resto de los niños de los campamentos de refugiados.Es un icono que me protege de ciertas conductas y del desarraigo. Hanthala es leal a Palestina y no me permitirá serdiferente. Me protege de la cobardía y me impide recular. A pesar de su aspecto, tiene un corazón puro, con una con-ciencia que huele a almizcle y a ámbar y estaría dispuesto a matar a quien intentara hacerle daño. Tiene las manos ala espalda como señal de rechazo, en un momento en el que circulaban las soluciones propuestas por EEUU y el sis-tema. Se las dibuje así tras la Guerra de Octubre de 1973, cuando comencé a olfatear el olor de lo que Kissinger lle-vaba en su cartera. Hanthala nació con diez años y siempre tendrá diez años. Esa es la edad que yo tenía cuando dejémi país. Hanthala sólo crecerá cuando retorne a Palestina. Las reglas de la naturaleza no se cumplen en él. Es una

HANTHALA

5

excepción y las cosas sólo serán naturales cuando retorne a su tierra. Este niño es una representación simbólica de mímismo y de todos los que viven y sufren la misma situación. Se lo ofrecí a los lectores y lo llamé Hanthala, como sím-bolo de la amargura (en árabe alhandal, conocida por la extrema amargura de su fruto). En un principio lo presentécomo un niño palestino y con el desarrollo de su conciencia adquirió una perspectiva patriótica y humana".

Las continuas protestas de gran parte de los regímenes árabes por las caricaturas de Ali consiguieron que fuera depor-tado a Líbano en 1971. Allí trabajó para el diario as-Safir, soportando constantes amenazas de muerte de casi todas laspartes implicadas en la guerra civil, a las que criticó por igual con sus caricaturas.

"La época de trabajo para as-Safir en Líbano fue la mejor de mi vida y la más productiva. Allí, rodeado por la violen-cia de las diversas facciones y finalmente por la invasión israelí, afronté todo con mi pluma día a día. Nunca tuve mie-do, ni me invadió la sensación de fracaso o la desesperación; nunca me rendí. Me enfrenté a los ejércitos con caricatu-ras y dibujos de flores, esperanza y balas. Sí, la esperanza es esencial, siempre. El trabajo en Beirut me hizo acercarmeuna vez más a los refugiados de los campamentos, a los pobres y los oprimidos".

"La caricatura es un recurso de los oprimidos yexcluidos, de quienes pagan un alto precio porsus vidas, llevando sobre sus hombros la cargade los errores cometidos por las autoridades.Todo lo que tienen fue difícil de obtener y todolo que es duro y cruel recae sobre ellos. Luchanpor sus vidas y mueren jóvenes, en tumbas sinataúdes. Han de vivir siempre a la defensiva. Yoestoy con ellos en las mazmorras, observando ysintiendo el pulso de sus corazones, el flujo dela sangre en sus venas".

Tras la invasión israelí de Líbano en 1982, laposibilidad de que acabaran con su vida le pare-ció demasiado grande y se marchó a Kuwait,donde volvió a trabajar para al-Qabas. Tras lainvasión de Líbano, Hanthala cambió un poco:aún sin mostrar su rostro, comenzó a mover lacabeza hacia la gente que lo miraba, comenzó a desenlazar las manos de la espalda y a levantarlas con rabia, agitó enocasiones la bandera palestina e incluso lanzó alguna piedra. "¿Cuándo podrá la gente ver su rostro? Cuando los ára-bes no vean su dignidad amenazada y recuperen la libertad y la humanidad".

En el año 1985, tras nuevas presiones a las autoridades kuwaitíes, en este caso de la OLP -a cuyo máximo dirigente,Yaser Arafat, había criticado severamente-, hubo de marcharse a Gran Bretaña, donde continuaría trabajando para elmismo diario y sería asesinado dos años después. "Hanthala es el testigo de una generación que no ha muerto ni mori-rá; por ello él tampoco abandonará la vida. Es eterno. Hanthala, a quien yo creé, no morirá tras mi fin. Espero que nosea una exageración decir que continuaré viviendo a través de Hanthala, incluso cuando me llegue la muerte".

Okupazioaren aurrean Okupazioaren aurrean

www.gite-ipes.org [email protected] www.gite-ipes.org [email protected]

Los asentamientos

Israel pasó por aquí

Basado en el texto publicado por Javier Barreda, arabista y profesorde la Universidad de Alicante

"Nación Árabe", núm. 47, año XV, verano 2002www.nodo50.org/csca

Page 5: 6. buletina: Okupazioaren aurrean

4

Naji al Ali, creador de Hanthala, nació en el pueblo en Galilea (Palestina) en1937. En 1948, tras la declaración del Estado de Israel y la primera guerra is-

raelo-árabe, se vio obligado a exiliarse junto a su familia en Líbano, en el campamen-to de refugiados de Ain al-Helwa.

Entre los últimos años 50 y los primeros 60 fue encarcelado en diversas ocasiones enlas prisiones libanesas. En algún momento de esa época, el novelista Gassan Kanafa-ni -que sería asesinado por Israel en 1971- vio algunos dibujos suyos durante unavisita al campamento y consiguió que Ali publicara sus primeros trabajos en la revis-ta al-Hurriya.

Según narra el propio Ali: "Tan pronto como fui consciente de lo que estaba suce-diendo, de la destrucción de nuestra región, me di cuenta de que tenía que hacer algo.Primero lo intenté en política, pensando en incorporarme a un partido. También par-ticipé en manifestaciones, pero ese no era realmente yo. Los agudos gritos que sentíaen mi interior necesitaban un medio de expresión diferente. En algún momento en losaños 50 comencé a dibujar en los muros de nuestro campamento, y aprendí a hacerloen prisión: mientras otros aprendían a hacer manufacturas, poesía, etc, yo dibujaba enlos muros de la cárcel. En ese periodo, los refugiados habían comenzado a desarrollarcierta conciencia política como reacción a lo que sucedía en la región: una revolución en Egipto, una guerra de inde-pendencia en Argelia, muchas cosas bullían a lo largo del mundo árabe. Sentí que mi trabajo era hablar a esa gente, ami gente de los campos de refugiados, en Egipto, en Argelia; y a los árabes corrientes de toda la zona, que teníanpocas posibilidades de expresar sus puntos de vista. Sentí que mi trabajo era incitarlos. En mi opinión, la función deun dibujante político es proporcionar una nueva visión. Es, en cierta manera, un misionero. Y es tan sólo un poquitomás difícil censurar un dibujo que un artículo".

A principios de los 60 empezó a cursar estudios en el Institutode Arte de Beirut, pero los abandonó poco después para traba-jar en Kuwait. Comenzó participando en la limpieza del local yen las tareas de edición y corrección de la revista at-Talía, don-de pronto consiguió un espacio para sus viñetas. No obstante, lamayor parte de sus trabajos de esta época los realizó para eldiario al-Qabas, donde nació Hanthala:"Tuve amigos con losque compartí trabajo, protestas y días de prisión, hasta que undía se convirtieron en tanabel [hombres pequeños] y se dedica-ron a los negocios. Me preocupaba convertirme también en untanbal y consumirme. En el Golfo alumbré este niño y se loofrecí a la gente. Quise dibujarlo inquietante, incluso feo; conel pelo erizado, porque los erizos utilizan su pelo como arma.

Hanthala no es un niño gordo y mimado y va descalzo como el resto de los niños de los campamentos de refugiados.Es un icono que me protege de ciertas conductas y del desarraigo. Hanthala es leal a Palestina y no me permitirá serdiferente. Me protege de la cobardía y me impide recular. A pesar de su aspecto, tiene un corazón puro, con una con-ciencia que huele a almizcle y a ámbar y estaría dispuesto a matar a quien intentara hacerle daño. Tiene las manos ala espalda como señal de rechazo, en un momento en el que circulaban las soluciones propuestas por EEUU y el sis-tema. Se las dibuje así tras la Guerra de Octubre de 1973, cuando comencé a olfatear el olor de lo que Kissinger lle-vaba en su cartera. Hanthala nació con diez años y siempre tendrá diez años. Esa es la edad que yo tenía cuando dejémi país. Hanthala sólo crecerá cuando retorne a Palestina. Las reglas de la naturaleza no se cumplen en él. Es una

HANTHALA

5

excepción y las cosas sólo serán naturales cuando retorne a su tierra. Este niño es una representación simbólica de mímismo y de todos los que viven y sufren la misma situación. Se lo ofrecí a los lectores y lo llamé Hanthala, como sím-bolo de la amargura (en árabe alhandal, conocida por la extrema amargura de su fruto). En un principio lo presentécomo un niño palestino y con el desarrollo de su conciencia adquirió una perspectiva patriótica y humana".

Las continuas protestas de gran parte de los regímenes árabes por las caricaturas de Ali consiguieron que fuera depor-tado a Líbano en 1971. Allí trabajó para el diario as-Safir, soportando constantes amenazas de muerte de casi todas laspartes implicadas en la guerra civil, a las que criticó por igual con sus caricaturas.

"La época de trabajo para as-Safir en Líbano fue la mejor de mi vida y la más productiva. Allí, rodeado por la violen-cia de las diversas facciones y finalmente por la invasión israelí, afronté todo con mi pluma día a día. Nunca tuve mie-do, ni me invadió la sensación de fracaso o la desesperación; nunca me rendí. Me enfrenté a los ejércitos con caricatu-ras y dibujos de flores, esperanza y balas. Sí, la esperanza es esencial, siempre. El trabajo en Beirut me hizo acercarmeuna vez más a los refugiados de los campamentos, a los pobres y los oprimidos".

"La caricatura es un recurso de los oprimidos yexcluidos, de quienes pagan un alto precio porsus vidas, llevando sobre sus hombros la cargade los errores cometidos por las autoridades.Todo lo que tienen fue difícil de obtener y todolo que es duro y cruel recae sobre ellos. Luchanpor sus vidas y mueren jóvenes, en tumbas sinataúdes. Han de vivir siempre a la defensiva. Yoestoy con ellos en las mazmorras, observando ysintiendo el pulso de sus corazones, el flujo dela sangre en sus venas".

Tras la invasión israelí de Líbano en 1982, laposibilidad de que acabaran con su vida le pare-ció demasiado grande y se marchó a Kuwait,donde volvió a trabajar para al-Qabas. Tras lainvasión de Líbano, Hanthala cambió un poco:aún sin mostrar su rostro, comenzó a mover lacabeza hacia la gente que lo miraba, comenzó a desenlazar las manos de la espalda y a levantarlas con rabia, agitó enocasiones la bandera palestina e incluso lanzó alguna piedra. "¿Cuándo podrá la gente ver su rostro? Cuando los ára-bes no vean su dignidad amenazada y recuperen la libertad y la humanidad".

En el año 1985, tras nuevas presiones a las autoridades kuwaitíes, en este caso de la OLP -a cuyo máximo dirigente,Yaser Arafat, había criticado severamente-, hubo de marcharse a Gran Bretaña, donde continuaría trabajando para elmismo diario y sería asesinado dos años después. "Hanthala es el testigo de una generación que no ha muerto ni mori-rá; por ello él tampoco abandonará la vida. Es eterno. Hanthala, a quien yo creé, no morirá tras mi fin. Espero que nosea una exageración decir que continuaré viviendo a través de Hanthala, incluso cuando me llegue la muerte".

Okupazioaren aurrean Okupazioaren aurrean

www.gite-ipes.org [email protected] www.gite-ipes.org [email protected]

Los asentamientos

Israel pasó por aquí

Basado en el texto publicado por Javier Barreda, arabista y profesorde la Universidad de Alicante

"Nación Árabe", núm. 47, año XV, verano 2002www.nodo50.org/csca

Page 6: 6. buletina: Okupazioaren aurrean

76 Okupazioaren aurrean Okupazioaren aurrean

Gurera etorririk, aldeak alde, Espainiako estatua eta Frantziakoaprest egongo lirateke Euskal Herriaren aurka Israel Palestinarenaurka ari den bezalatsu aritzeko beren buruak behartuak sentituzgero. Gogora Franco eta Mola; gogora Frantziak Aljerian egindakosarraskia. Oraingoz nahikoa dute egiten dutena egitearekin: elkarrieskua emanda ibili ETAren eta bizia baino sakratuagotzat jotakoestatuari otzantzen ez zaion ororen aurkako zapalkuntzan, torturabaliatzearekin eta disidentzia politikoa kriminalizatzearekin,estatuaren botere guztiak batean, Alderdien Lege, ilegalizazio,politika egin nahi dutenen atxiloketa guztiz antidemokratikoekin,presoen gaineko mendeku politika eta gainerako osagarriekin.

Ez dago borroka armatuari zilegitasuna kentzeko argumentu eta batez ere praktika moralik nazioartekokomunitatean, NBE eta Hagako Nazioarteko Auzitegia potentzia handienek indargabetuak dituztenez gero, ez etaFrantzia eta Espainiako estatuetan ere. Horrek esan nahi du berdin jarraitu behar dugula? Ezetzean nago.

Gurea bezalako nazio deseuskaldundu eta erabakitzeko eskubidez gabetuak ezin du jarraitu bi estatu zapaltzaile-ukatzaileei aukerak ematen beren bidegabekaria ezin zurituzkoak justifikatzen laguntzeko. Bidea ez da sokatenkatzea, boto zilegien bidez udaletara heldu den ezker abertzalea kanporatzeko atakan jartzen ahaleginduz, baiziketa indar metaketa independentziazale zabal bat antolatzea, gizartea euskalduntzen eta erabakimenez hornituzjoateko, politika eginez burujabetasun eta gizarte justu eta solidarioago bati buruz.

Pako SudupeIdazlea

Gazako sarraskiaren ikaskizunak

www.gite-ipes.org [email protected] [email protected]

George Bushek berak esatera -zergatik ezsinetsi!-, kontzientziak gidaturik jokatu du, eta

AEBentzat onena egin du azken zortzi urtean. Hirumila hildako eragin zituen atentatu haren ondotikAEBetako gobernuak harturiko erabakienondorioetako batzuk denok ezagutzen ditugu: ehunmila hildako inguru Iraken -haiek ere gu bezalakogizabereak, izen-abizendunak, aitaren eta amarenseme-alabak, ez kopuru hutsa-, estatubatuar tropekinbaditu zutenetik, Afganistanen batek daki!, etaGazan hiru astean, AEBen aliatu guztizkoena denIsraelgo armadak AEBetako gobernuaren sostenguerabatekoarekin mila eta bostehun bat erail ditu -gurasoen seme-alabak horiek ere, asko umetxoak;ETAk berrogei urtean baino halako bi hortxe nonbait-,lauzpabost mila zaurituak alde batera, gehienakzibilak. Edukiera handikoa inondik ere G. Bushbezalako estatubatuar nazionalistaren kontzientzia.

Vocento taldeko hedabideentzat, soldadu israeldarrak Hamaseko terroristen aurka aritu dira gerran eta biktimazibilak albo-kalte tamalgarriak dira, onenean. Haatik, denok dakigu hauteskunde guztiz demokratikoak irabazizituztela Gazan agintean diren hamaskideek, dakigun bezala Israelek Palestina guztia Israelgo estatu bilakatuarteko onik ez duela, arrazista dela behialako naziak bezainbeste, bere mugen barruan dituen palestinarrenaurkako legeak dituela, 650 kilometro luzeko lotsaren harresia lekukorik adierazgarriena, eta AEBek bereninteresengatik defendatzen dutela Israel, hor ez dagoela parekotasun, proportzio eta benetako gerrarik, aregutxiago justiziarik. Irakurleoi uzten dizuet, hiru astean mila eta bostehun palestinar armarik gabeak, gehienakzibilak, erail dituzten israeldar leporaino armatuak soldadutzat eta kohete bidez lau zibil hil dituztenhamaskideak terroristatzat dituzten hedabideen zuzentasuna eta inpartzialtasuna balioesteko lantegia.

Baina hedabide zabalduenak goi-kargu politiko-ekonomikoenoihartzun ohi dira. Europar Batasuna Israel eta AEBekin hertsikilotua ikusi dugu. Nolako harrera Israelen ordezkariari! ArabiarLigaren eragina hutsaren hurrengoa gertatu da. Errusia etaTxina, funtsean, isildu egin dira, ez alferrik Errusiak TxetxenianIsraelek Palestinan bezala jokatzen du, eta Txinak Tibeten, edobere mendeko uigur musulmanen aurka.

Irakekoan AEBek bezala, Gazan NBEri iseka egin dio Israeleklotsagabeki, eta delako harresi ezin onartuzko hori nazioartekolegediaren aurkakoa dela ebatzi duen Hagako NazioartekoAuzitegiari beste horrenbeste -AEBek ere ez dute onartzen-.

Gizakion bizitza ez da sakratua, baizik estatuak dira sakratuak -zenbat eta armatuagoak orduan etasakratuagoak-, haietako agintariak eta armadak eta dirudunak, eta horiek dira beren nagusitasunarenmozorrotzat erabiltzen dituzten askatasunaren eta demokraziaren izenean, ehun mila hildako sei urtean, edomila eta bostehun hildako hiru astean paretik kentzeko eta zuritzen ahalegintzeko lotsarik ez dutenak.

Ez ditut Al Kaeda, Husseinen erregimena, talibanak, edo Hamasekoek Israelera botatzen dituzten koheteakaipatu. Horien hilketak ere bidegabeak dira eta potentzia militar-ekonomiko anker horiei euren ekintza ezinzurituzkoak justifikatzen laguntzeko lagun bikainak dira.

Page 7: 6. buletina: Okupazioaren aurrean

76 Okupazioaren aurrean Okupazioaren aurrean

Gurera etorririk, aldeak alde, Espainiako estatua eta Frantziakoaprest egongo lirateke Euskal Herriaren aurka Israel Palestinarenaurka ari den bezalatsu aritzeko beren buruak behartuak sentituzgero. Gogora Franco eta Mola; gogora Frantziak Aljerian egindakosarraskia. Oraingoz nahikoa dute egiten dutena egitearekin: elkarrieskua emanda ibili ETAren eta bizia baino sakratuagotzat jotakoestatuari otzantzen ez zaion ororen aurkako zapalkuntzan, torturabaliatzearekin eta disidentzia politikoa kriminalizatzearekin,estatuaren botere guztiak batean, Alderdien Lege, ilegalizazio,politika egin nahi dutenen atxiloketa guztiz antidemokratikoekin,presoen gaineko mendeku politika eta gainerako osagarriekin.

Ez dago borroka armatuari zilegitasuna kentzeko argumentu eta batez ere praktika moralik nazioartekokomunitatean, NBE eta Hagako Nazioarteko Auzitegia potentzia handienek indargabetuak dituztenez gero, ez etaFrantzia eta Espainiako estatuetan ere. Horrek esan nahi du berdin jarraitu behar dugula? Ezetzean nago.

Gurea bezalako nazio deseuskaldundu eta erabakitzeko eskubidez gabetuak ezin du jarraitu bi estatu zapaltzaile-ukatzaileei aukerak ematen beren bidegabekaria ezin zurituzkoak justifikatzen laguntzeko. Bidea ez da sokatenkatzea, boto zilegien bidez udaletara heldu den ezker abertzalea kanporatzeko atakan jartzen ahaleginduz, baiziketa indar metaketa independentziazale zabal bat antolatzea, gizartea euskalduntzen eta erabakimenez hornituzjoateko, politika eginez burujabetasun eta gizarte justu eta solidarioago bati buruz.

Pako SudupeIdazlea

Gazako sarraskiaren ikaskizunak

www.gite-ipes.org [email protected] [email protected]

George Bushek berak esatera -zergatik ezsinetsi!-, kontzientziak gidaturik jokatu du, eta

AEBentzat onena egin du azken zortzi urtean. Hirumila hildako eragin zituen atentatu haren ondotikAEBetako gobernuak harturiko erabakienondorioetako batzuk denok ezagutzen ditugu: ehunmila hildako inguru Iraken -haiek ere gu bezalakogizabereak, izen-abizendunak, aitaren eta amarenseme-alabak, ez kopuru hutsa-, estatubatuar tropekinbaditu zutenetik, Afganistanen batek daki!, etaGazan hiru astean, AEBen aliatu guztizkoena denIsraelgo armadak AEBetako gobernuaren sostenguerabatekoarekin mila eta bostehun bat erail ditu -gurasoen seme-alabak horiek ere, asko umetxoak;ETAk berrogei urtean baino halako bi hortxe nonbait-,lauzpabost mila zaurituak alde batera, gehienakzibilak. Edukiera handikoa inondik ere G. Bushbezalako estatubatuar nazionalistaren kontzientzia.

Vocento taldeko hedabideentzat, soldadu israeldarrak Hamaseko terroristen aurka aritu dira gerran eta biktimazibilak albo-kalte tamalgarriak dira, onenean. Haatik, denok dakigu hauteskunde guztiz demokratikoak irabazizituztela Gazan agintean diren hamaskideek, dakigun bezala Israelek Palestina guztia Israelgo estatu bilakatuarteko onik ez duela, arrazista dela behialako naziak bezainbeste, bere mugen barruan dituen palestinarrenaurkako legeak dituela, 650 kilometro luzeko lotsaren harresia lekukorik adierazgarriena, eta AEBek bereninteresengatik defendatzen dutela Israel, hor ez dagoela parekotasun, proportzio eta benetako gerrarik, aregutxiago justiziarik. Irakurleoi uzten dizuet, hiru astean mila eta bostehun palestinar armarik gabeak, gehienakzibilak, erail dituzten israeldar leporaino armatuak soldadutzat eta kohete bidez lau zibil hil dituztenhamaskideak terroristatzat dituzten hedabideen zuzentasuna eta inpartzialtasuna balioesteko lantegia.

Baina hedabide zabalduenak goi-kargu politiko-ekonomikoenoihartzun ohi dira. Europar Batasuna Israel eta AEBekin hertsikilotua ikusi dugu. Nolako harrera Israelen ordezkariari! ArabiarLigaren eragina hutsaren hurrengoa gertatu da. Errusia etaTxina, funtsean, isildu egin dira, ez alferrik Errusiak TxetxenianIsraelek Palestinan bezala jokatzen du, eta Txinak Tibeten, edobere mendeko uigur musulmanen aurka.

Irakekoan AEBek bezala, Gazan NBEri iseka egin dio Israeleklotsagabeki, eta delako harresi ezin onartuzko hori nazioartekolegediaren aurkakoa dela ebatzi duen Hagako NazioartekoAuzitegiari beste horrenbeste -AEBek ere ez dute onartzen-.

Gizakion bizitza ez da sakratua, baizik estatuak dira sakratuak -zenbat eta armatuagoak orduan etasakratuagoak-, haietako agintariak eta armadak eta dirudunak, eta horiek dira beren nagusitasunarenmozorrotzat erabiltzen dituzten askatasunaren eta demokraziaren izenean, ehun mila hildako sei urtean, edomila eta bostehun hildako hiru astean paretik kentzeko eta zuritzen ahalegintzeko lotsarik ez dutenak.

Ez ditut Al Kaeda, Husseinen erregimena, talibanak, edo Hamasekoek Israelera botatzen dituzten koheteakaipatu. Horien hilketak ere bidegabeak dira eta potentzia militar-ekonomiko anker horiei euren ekintza ezinzurituzkoak justifikatzen laguntzeko lagun bikainak dira.

Page 8: 6. buletina: Okupazioaren aurrean

8 Okupazioaren aurrean

Gizarte Ikerketarako Talde Eragilea Instituto Promoción Estudios Sociales

Erronda kalea 25, 1goa. 48003 BILBO 94-479-04-30

www.gite-ipes.org [email protected]

Laguntzailea