PATXI, IKER ETA MIKEL ESPAZIOAN

Orain dela urte batzuk, Patxi, Mikel eta Iker anaiek unibertsora joan

behar zuten abenduaren 31n, Bilbotik. Aurreko egunean Patxiren

furgonetan gauzak sartu zituzten: traje espazialak, espazioko janaria

…etab. Abenduaren 31n Mikel jaiki zenean bi anaiak esnatu zituen eta

gogoratu zien arratsaldeko lauretan Bilbora joan behar zutela. Mikel

furgonetara joan zen dena prest zegoen ikusteko, baina furgoneta

arrankatzen hasi eta ez zuen arrankatzen, baina Mikel lasai zegoen bere

anai Iker mekanikoa bait zen. Mikelek bere anaiari esan eta berak begiratu

zuen furgoneta, baina alferrik. Iker eta Mikelek euren anaia Patxiri esan

zioten eta honek euren lehengusu Anderri eskatuko zion bere furgoneta.

Patxik Anderri deitu zion:

-Rin! Rin!

-Ander zure lehengusu naiz, zure furgoneta behar dut.-esan zion

Patxik.

-Bale, etorri zaitez nire etxera.

-Bale agur Ander.

Patxi bere lehengusuaren etxera abiatu zen bere aitaren motorrarekin.

Iritsi zenean furgoneta hartu eta motorra bertan utzi zuen. Etxera etorri

zenean ordubiak zirela konturatu zen eta Iker eta Mikel zain zeuden

bazkaltzeko.

Bazkaldu ondoren furgoneta batetik bestera trasteak eraman eta

Bilbora abiatu ziren. Autopistan auto-ilara zegoenez ez ziren lauretarako

Bilbora iritsi. Ikerrek espazio ontziko arduradunari deitu zion:

-Iker naiz Ataungo astronauta, auto-ilara batean gaude eta ezin gara

lauretarako iritsi.

-Orduan 5etara atzeratuko dut aireratzea.

-Bale, orduan 5ak arte, agur.

Iritsitakoan ordu erdi falta zen 5ak izateko, prestatu eta

espaziuntzian sartu ziren hiru anaiak. Espazioko gauza batzuk ikertzera

zihoazen. Minutu bat falta zela urduri zeuden hirurak, Patxi batez ere.

Hamar, bederatzi, zortzi, zazpi, sei, bost, lau, hiru, bi, bat, zero esan

zuenean arduradunak espaziuntzia espaziora abiatu zen. Espaziora hilabete

baterako zihoazenez urtarrilaren 31n itzuliko ziren. Bertan gauza asko

ikertu zituzten eta hurrengo hilabeteko azken egunean itzuli ziren Bilbora.

Hiru anaien aitak opari bana egin zien, Patxiri furgoneta berria, Ikerri

mekaniko tailer bat eta Mikeli moto bat. Hurrengo eguna berezia zen hiru

anaientzat, bazkari handi bat zuten lagun eta familiarekin. Patxi, Iker eta

aita, Bilbotik furgonetan joan ziren etxera eta Mikel moto berrian. Egun

hartan telebistako albistegian atera ziren, Mikel, Patxi eta Iker. Etxean

afaldu eta ohera joan ziren, hiru anaiak nekatuta bait zeuden. Hurrengo

egunean berandu jaiki ziren. Ordubietan bazkaltzera joan ziren, hiru anaiak

eta aita, lagun eta familiakoekin. Jatetxea Donostian zegoen baina nagusia

Ataundarra zen Mikel, Iker eta Patxiren aitaren lehengusu bat zen.

Bazkaltzean asko jan zuten denek. Bazkari bukaeran Patxiren telefonoak jo

zuen.

- Rin! rin!

- Nor da?

- Patxi, hurrengo urtean joango al zara zure anaiekin espaziora?

- Bai horixe ni joango naiz.- esan zuen Patxik.

Patxik anaiei galdetu eta eurek ere baietz esan zuten.

- Zure anaiak ere joango al dira zurekin?

- Niri baietz esan didate.

- Bale eskerrik asko Patxi.

Horrela joan ziren Patxi, Mikel eta Iker hurrengo urtean berriz espaziora.

MARTEKO ATAKEA

Bazen behin Logan izenako mutil bat, soldatua zen eta oso trebea

zen. Egun batean zeruan Marte ikusten zen, oso polita zen. Baina Marte

gerturatu eta gerturatu egiten zen. Bat batean espaziuntzi bat piztu egin

zen, laborategian zegoena. Logan harrituta zegoen..

Soldatu batzuk beste leku batera eraman behar zuten. Espaziuntziak

argiak egiten zituen eta bat batean espaziuntziko pantalla batean

Marzianoak azaldu ziren. Esan zuten:

-Lur planeta suntxituko dugu!

-Ez dizuegu utziko!- esan du Loganek beste soldaduekin batera.

Denak metrailetak eta arma batzuk hartu ,gudarako trajeak jantzi eta

gudarako prestatzen hasi ginen. Orduak pasa eta pasa egiten ziren, baina

Marzianoak ez ziren oraindik prestatuta etorri. Gaua zen eta ilargiaren

argiarekin espasiuntziak ikusten hasi ziren. “Ate” batetik geroz eta geihago

ikusten ziren. Zeruan soldatu batzuk beldurtuta zueden, baina Loganek

esan zien:

-Ez egon beldurtuta,”atea” suntsitu eta irabaziko dugu!

-Baina nola suntsituko dugu “atea” Logan?

-Ez dakit,ba.

Logan eta soldaduak beraien tanketan eta haien hegazkinetan sartu

eta guda hasi ziren soldaduak eta Marzianoak . Bi planetetako jendea,

etxeak, animaliak, eta abar suntsitu ziren.

Azkenean Marzianoek esan zuten espasiuntziko pantailan lagunak

izan nahi zutela.

-Lagunak izan nahi dutela?

Loganek eta Marzianoak hitz egin zuten:

-Gure plantan lagunak izan, esaten da lurra suntsitu.

-Bai horixe da, Logan.

Bi planetan artean ondo konpontzen dira orain. Lurrak Marteri

lagundu egiten dio gudan suntsitako guztia konpontzen eta Martek Lurrari

ere bai. Marzianoek lurtarrei erakusten diete Marzianoz hitz egiten, eta

lurtarrek Marzianoei lurretarrez . Galaxian guda egoten bada Marte lurrekin

batera joaten da gudara. Inor ez da inoiz ausartuko haien kontra guda bat

eginten. Gaiztoek ikusten dituztenean segituan joaten dira kartzelara.

Hortik aurrera Lurra eta Marte oso ondo moldatzen dira batera. Lurtarrrek

zerua begiratzen dutenean, hortxe egoten da Marte, gorri gorri.

ESPAZIOAN GALDUTA

Orain dela urte asko, injineru talde bat espaziuntzi bat egiten hasi

ziren, espazioa aztertzera joateko. Euskal herriko ingeniero taldea zen

Unai, Josu, Unax, Eneko, Kepa eta Ikerrek osatutakoa. Espaziuntzia egiten

orain dela berrogeita hamar urte edo hasi ziren. Egiten hasi ziren egunean

lan asko aurreratu zuten, eta esan zuen Unaxek:

-Lehen eguna beti gogorrena!!

Handik aste batera azken gehigarriak jartzen ari zirela Ikerrek

espaziuntzia martxan jartzeko botoiari eman zion, eta esan zuen Unaik:

-Ze boto zapaldu duzu?-eta Ikerrek erantzun:

-Martxan jartzekoa!!

Josu, Eneko, Unax eta Kepa gertatutakoa sinetsi ezinik gelditu ziren.

Espaziuntzia Martera joan zen lehendabizi, planeta gorrira. Bertan munstro

batzuk ikusi zituzten eta beldurtuta Lurraren bila hasi ziren, baina galdu

egin ziren. Ikerrek galdetu zion Unairi:

-GPSrik ba al dago espaziuntzi honetan?

-Bai hor azpian dago.

Iker oso urduri zegoen ez zekielako GPSak funtzionatzen zuen. Eta

Unaik galdetu zion:

-Funtzionatzen al du?

-Bai, funtzionatzen du!!-biak oso pozik jarri ziren.

-Lurretik zenbat metrotara gaude Unai?

-Ez asko, baina oraindik ez dut ikusten.-Baina orduan GPSak ez zuen

markatzen non zeuden.

-Unai GPSa hondatu egin da.

-Horrek esan nahi du oraindik ere galduta gaudela.

Handik egun batzuetara zerbait beltza ikusi zuen Ikerrek eta galdetu

zuen:

-Ba al dakizu zer den hor aurrean dugun gauza beltz hori?

-Uste dut zulo beltz bat dela,kontuz ibili beharko dugu bertan sartu

gabe.

Astronauten jana jaten hari zirela konturatu ziren zulo beltzean sartu

zirela. Unaik esan zion:

-Iker, zulo beltzean sartu gara.

-Lasai Unai, sarrera baldin badu irteera ere edukiko du.

-Bai, irteera edukiko du baina auskalo non aterako garen, seguruenik

beste galaxiaren batean.

Handik egun batzuetara galaxi ezezagun batean azaldu ziren.

-Iker planeta baten bila hasiko al gara?-

-Hasi beharko dugu, janari gutxi dugu eta.

Hori esan ondoren planeta bat bilatzera abiatu ziren, itxaropen

handiarekin. Bat-batean planeta bat ikusi zuen Ikerrek eta esan zion

Unairi:

-Unai!!, Unai!! Etorri hona azkar, lurraren itxurako planeta bat

aurkitu dut!!-

-Zein esaten duzu, hor aurrean dagoen hura?-eta Ikerrek

-Bai aurreko hori.

Biak oso pozik jarri ziren eta ahalik eta lasterren joan ziren.

Pixkanaka planetara gerturatzen ari zirenean espaziuntzia matxuratzen hasi

zitzaien. Ezbehar handia izan zuten, baina motorrak ez zuen matxura

handirik izan eta aurrera jarraitu ahal izan zuten. Bi ordu pasa ondoren

moto lasterketako pista batean lurreratu ziren eta esan zuen Ikerrek:

-Unai, hau moto lasterketako pista bat da!!

Suerte handia izan zuten pistako bidearen ondoan lurreratu zirelako.

Ikusle guztiak harrituta gelditu ziren espaziuntzia lasterketako pistan ikusi

zutenean. Bertako mekanikoek bazekiten zerbait espaziuntzien inguruan,

eta esan zion mekaniko batek Unairi:

-Nik badakit zerbait espaziuntzien inguruan, nahi baduzue lagunduko

dizuet espaziuntzia konpontzen.

-Eskertuko genizuke.

Ahalik eta azkarren hasi ziren espaziontzia konpontzen. Egun horiek

norbaiten etxean pasa behar zituzten eta mekanikoek bere etxea eskaini

zien Unai eta Ikerri. Espaziuntzia konpondutakoan etxera abiatu ziren.

Ikerrek esan zion Unairi:

-Zulo beltzetik pasata galaxi honetara heldu baldin bagara, berriro

zulo beltzetik pasa beharko gara gure galaxian ateratzeko.

Handik egun batera zulo beltzean sartu ziren eta gure galaxian azaldu ziren

Ikerrek esan bezala. Zorionez Lurraren inguruko zulo beltzean atera ziren.

Aste bat pasa ondoren beraiek bizi ziren, hirira iritsi ziren, Donostiara.

Beraien familiak oso pozik jarri ziren Unai eta Iker ikusitakoan, baita Kepa,

Eneko, Unax eta Josu ere. Handik aurrera oso pozik bizi izan ziren.

UNIBERTSOA

Egun batean ba ziren bi mutiko, Peio ta Ander

eta unibertsoa gustatzen zitzaien. Peio eta Anderren aitak

diru asko zutenez e plan bat pentsatu zuten; planetetan

gauzak egitea. Aitari gustatu zitzaion ideia. Lehenengo

planetan, Neptunon, eski pistak egiten hasi ziren eta jende

asko joaten zen. Geihenak extralurtarra ziren, batzuetan

beraien indarrekin meteoritoak botatzen zituzten eta

ilargia eta eguzkia harrituta geratzen ziren.

Bigarren planetan kotxe karrerak egiten zituzten,

Saturnon, sarrera merkek zauden.

Hirugarren planetan, Jupiterren, futbol zelaia zegoen

unibertsoko, liga eta partidu bereziak egiten ziren.

Laugarren planetan Uranon, uretako txapelketa

garrantzitsuak.

Bostgarren planetan, Marten arazo bat zegoen:

-Peio planeta honetan ezin da pelotan jolastu.

-Zergaitik ezin da jolastu Ander?

-Marten lurra beroa dago eta gainera begietan

mina ematen du.

-Zer egin dezakegu planeta hontan?.- Galdetu

zuen Peiok.

Peio pentsaten jarri zen, hortik minutu gutxira esan

zuen:

-Itsasotik martera tubo azkar bat jarri behar dugu bero

pixka bat kentzeko.

-Bai, oso ondo gainera plataforma batzuk jarriko

ditugu, eta beraien gainean frontoia.

Pentsatutako guztia egin ondoren pelota txapelketak

hasi ziren. Bai jokari eta baita ere jendeak oso gustora

ikusi zituzten txapelketak.

Hurrengo planeta Artizarra izan zen. Han jolas-parke

bat eraiki zuten: toboganak, noriak,` montaña rusa´, ohe

elastikoak, autokotxeak, tiropitxon, txiki park… etba, jarri

zituzten. Artizarra izan zen estralurtarren umeen planeta.

Azkenekoa Lurra, Aitor eta Peiok planetako

estralurtarrei ibilaldiak antolatzea pentsatu zuten:

Niagarako ur-jauzietara, Txinako harresia, Big Ben,

Matxu Pitxu, Niloko piramideak, Abu Simbel, Eifel

Dorrea, Moskuko “Plaza Gorria”, Pisako Dorrea, Mallorka

eta Menorkako hondartzak, Bilboko Guggenheim, San

Ferminak, Donostia e,a.

Peio eta Ander dena bukatutakon oso gustora zeuden

beraien ametsa lortu zutelako. Jarraipen asko izan zuten

extralurtarren partetik. Beraien gurasoak diru asko lortu

zuten. Horren bidez extralurtarrak Lurra askoz hobe

ezagutu zuten.

Hala bazan eta ez bazan atera dadila kalabaza San

Martingo plazan.

JACK MARTERA DOA Bazen behin Jack izeneko gizon bat. Jack gizon altua eta indartsua zen eta oso arrisku zalea. NASA-k 3 pertsona bidali nahi zituen Martera. Jack–ek New Jersey–tik Washington-era bidaiatu zuen probak ondo egin eta Martera joateko. Jack espaziora doa Jake eta Willy-rekin . Jake Idahokoa zen baketsua baina bazekien ondo erreakzionatzen larrialdietan. Willy pilotua zen eta Jack baino arrisku zaleagoa. Bidaiari ekin zioten eta lehenengo hilabetea gogor samarra izan zen, espaziuntzian baratze bat zegoen eta konplikatua zen lana egitea grabitaterik gabe, ez pentsa erreza zenik .Lehenengo hiru edo lau asteak zaila egin zitzaizkien denei. Lehenengo hilabetetik aurrera geroz eta errazagoa egiten zitzaien. Bigarren hilabete bukaera aldera kometa erraldoi bat pasa zitzaien ondotik. Ilargia pasa zuten eta ez zen ezer berezirik pasa. Bosgarren hilabeteko azkeneko astean Martera iritsi ziren. Willy eta Jack-ek lurrera salto egin zuten eta aztarna pilo bat hartu zituzten gero bost egun pasa zituzten Marteko leku batzuk ezagutzeko eta ikusi zuten ez zegoela bizirik Marten. Bueno baina Martera ailegatzea asko da gizakiarentzat. Bueltako lehenengo hilabetea pixka bat zaila egin zitzaien. Bigarren hilabetean erreaktorea hondatu zitzaien baina Willyk atera eta ikusi zuen meteorito txiki batzuk zeudela erreaktorean sartuta. Willyk aztertzeko bi hartu zituen eta besteak espazioan zehar bidali zituen. Gero Willy barrura sartu zen eta Jack eta Jake-ek besarkatu egin zuten.

Horrelako sustoa hartuta ia bihotzekoak eman zien hirurei. Laugarren hilabetean meteorito talde baten erdi-erditik joan ziren baina Willyk bere gidatzeko trebeziaz salbatu egin zituen. Bosgarren hilabetean bueltakoan gauza asko ikusi zituzten: konstelazioak. Planetak: Jupiter, Saturno, Neptuno, Urano, Artizarra eta Merkurio. Seigarren hilabetearen hasieran bidaia amaitu zuten. Ikaragarri famatuak egin ziren mundu mailan prentsan, telebista kate guztietan... atera ziren. Horren ondorioz domina pilo bat eman zizkieten hirurei. Baina dominarik bereziena estatu guztien artean eman zieten eta presidente guztiak joan ziren: Obama, Rajoy... urrez eta diamantez egin zegoen. Eta hauek izan ziren Martera joan ziren lehenengo gizonak. Oraindik Willyk hartutako bi meteoritoak falta ziren, astronomo batzuei erakutsi zizkieten eta esan zioten mota berri bat zela eta beste domina bat eman zioten.

UNAI ETA BERE LAGUNEN

ABENTURAK

Bazen behin Unai izeneko mutil bat, bere ametsa espaziora joatea

zen. Eskolan unibertsoaren gaiarekin zebiltzan eta nola asko gustatzen

zitzaionez zortzi eta erdietarako han egoten zen. Bere lagunak esaten zion:

- Zertan ari zara hain goiz hemen?

- Gaur aurrena txanela daukagu eta espazioari buruzko gaia dugu.

- Bale, bale!!

Eskolan sartutakoan esan zien andereñoak:

- Bihar espaziora joango gara.

- Nolaaaaaa?- esan zuten denek batera.

- Ez dakizue ezer??

- Ez!!

- Mundua oxigenorik gabe gelditzen ari da eta denok espaziora

goaz bizitzera.

- Iujuuu!!- hasi ziren denak builaka eta saltoka.

- A bai eta ilargian biziko gara, Marten pelota partidak, Jupiterren

futbol estadioak, Neptunon eski pistak eta Artizarren pistinak eta

hondartza.

- Iujuuu!!- hasi ziren berriro ere saltona eta builaka.

- Hurrengo egunean espaziora joan ziren milioika espaziontzi.

Beraiek heltzerako dena eraikita zegoen eta familia bakoitzari etxe

bana eman zien. Dena desberdina zen, janaria edariak.. etab. Ez zegoen

eskolarik eta lokal batean ematen zituzten klaseak. Planetak herri

desberdinak ziren eta gu Jupiterren bizi ginen. Unairi ez zitzaion asko

gustatu eta esan zuen:

- Joooo!!! Nik Marten bizi nahi nuen.- kexatu zen.

Egun batean eskolara joan eta andereñoarekin unibertsoa ezagutzera

joan ziren eta izar bat ezagutu zuen Unaik.

- Kaixo, nola duzu izena?- galdetu zion Unaik.

- Nik Juan dut izena eta zuk?

- Unai dut izena.

- Zertan hari zara hemen Juan??- galdetu zion Unaik.

- Etxetik alde egin dut eta galduta nago.

- Lagunduko dizut etxera itzultzen.

- Guk ere bai- esan zuten denak batera.

- Bale!!

Etxerako bidean zihoazela euria hasi zen eta zuhaitzaren azpian egin

zuten lo. Hurrengo egunean pentsatu zuten hobe izango zela Unaien etxera

joatea. Bertan sartutakoan Juan harrituta geratu zen ikusi zuen etxearekin,

hauxe zegoen etxean: 8 logela, sukalde 1, 2 komun, terraza, sala eta

pistina.Gauean terrazako teleskopiotik begira aritu ziren.

- Begira hor Marte dago eta han Saturno.

- A bai!! esan zuten denek.

- Eta hor bi izar daude.

- Horiek nire gurasoak dira, esan zuen Juanek.

Espaziuntzia hartu eta Juanen gurasoen bila joan ziren baina

espaziuntzi istripua zegoen eta bi ordu egon ziren zain.Juanen

gurasoengana iritsitakoan esan zuen:

- Aita, ama, barkatu egindakoagatik.

- Bai barkatzen dizugu.

Etxera itzulitakoan Juanen gurasoek eskerrak eman zizkioten Unairi

egindako guztiagatik.Hortik 10 urtera berriro ere oxigenoa bueltatu zen

Lurrera eta Unai eta bere lagunak Lurrera bueltatu ziren. I zarra eta Unai

tarteka ikusten ziren eta den denak poz-pozik bizi izan ziren. Bizi izan zuen

esperientziari esker Unaik astronauta izateko ikasketak egin

zituen.Ameriketara joan zen ikastera.

LURRETIK SATURNORA

Baziren hiru pertsona, Nerea, Iker eta Aritz. Hirurak ondoan

bizi ziren eta etxera zihoazela ate arraro bat ikusi zuten eta

Ikerrek esaten zien:

- Sartuko al gara?

- Bale – esaten du Nereak.

- Baina, zeinek irekiko du atea? –dio Aritzek beldurturik.

- Nik, nik irekiko dut atea. – Ikerrek.

Atea ireki zuen eta gauza borobil bat ikusi zuten

eraztunarekin, eta izar pila bat. Nereak esan zuen pentsakor:

- Gauza borobil bat… eraztunarekin… eta izar pila bat…

badakit nora eramango gaituen, espaziora eta hori Saturno izango

da.

- Sartuko al gara? – dio Aritzek.

- Bale. – Ikerrek.

Saturnon etxe eta estralurtar pila bat ikusi zituzten. Bertara

joateko atean sartu ziren, ate ondoan Pitxi eta Potxi zeuden eta

denek batera garrasi egin zuten.

-Aaaaaaaaah!

Pitxi eta Potxi estralurtarrak ziren eta ate magikoa probatzen

ari ziren. Nerea, Iker eta Aritz atetik pasatu zirenean atea izorratu

egin zen. Baina Potxik hain buru handia zuenez, ideia bat eduki

zuen, Pitxik berriz buru txikia zuen eta hainbeste pentsatzean

nekatu egiten zen eta lotara joan zen. Atea ezin zen konpondu eta

beste bat egin behar izan zuten.

- Zenbat denbora behar duzue beste bat egiteko? – dio

Nereak.

- Ba bi aste edo pixka bat gehiago, baina ez asko.

- Ez dela asko? Pila bat da eta. Eta guk non egingo dugu lo?

– dio Aritzek

- Ba…ba... badakit, gure magia erabiliz etxe bat eraikiko

dugu. – Potxik

- Baina zenbat denbora behar duzue? – Ikerrek.

- Ba orain hasita bihar eguerdian bukatuko dugu. – Dio

Potxik pentsakor.

- Hainbeste denbora! Magia erabili behar duzue eta. –

Aritzek.

- Bai baina…- Potxik.

- Orduan gaur non egingo dugu lo? – Nereak.

- Ba gure etxean, lau ohe ditugu.

- Baina gu bost gara. – Aritzek.

- Ba Pitxik eta nik batera egingo dugu lo.

Lotara joan ziren eta langile batzuk etxea egiten ari ziren

eta beste batzuk atea. Esnatu zirenean etxea bukatuta zegoen eta

atea bukatzeko gutxi falta zen. Etxean altzariak jarri zituzten eta

janaria erostera joan ziren. Bueltatu zirenerako atea bukatua

zuten, hala ere bazkaltzen geratu ziren. Bapo geratu ziren eta

siesta egitera joan ziren oheak estreinatzeko. Esnatu zirenean

bostak ziren eta agurtu eta atean pasatu ziren. Etxera iritsi

zirenean gurasoek ez zituzten ikusten, ezta entzuten ere eta

betirako horrela geratu ziren.

* Eguzkiaren logura*

-------------------------

Orain dela urte asko, unibertsoko zientzilariek esaten

zuten mundua egun batean bukatuko zela beste gauza

guztiak bezala, eta nik esan nuen:

- Nola liteke hori?

Niri beti esan didate kutsadura asko dagoelako dela

eta lurra zaindu egin behar dela, era honetan, lurra

garbiago egoteko eta animali guztiak ondo egoteko.

Ura kutsatu ez gero, arrain denak hilko dira eta ur

hori lurruntzean euria kutsatuta eroriko da eta landare eta

animaliak hilko ditu, horregatik garbi eduki behar da

mundua, hori esan didate beti.

Orain berriz eguzkia nekatu egin dela eta logura du

eta lo hartzen badu denak hil egingo garela.

Nahastuta nago eta pentsatzen dut:

- Nola liteke hori?

Garai batean, orain dela milaka urte, mundua dena

ura omen zen eta gero eguzkiak berotzen zuenez,

pixkanaka pixkanaka lurra eta mendiak atera omen ziren

eta gero arnasa hartzen dugun animali eta arrainak ere bai.

Eguzkiaren beroak bizirik mantentzen gaitu, baina

eguzkiak lo hartzen badu hil egingo gara.

- Eta nola?

Ba mundua argirik gabe geldituko omen da eta hoztu

egingo omen du, bueno izoztu eta animali eta arrainak hil

egingo dira eta landareak izoztu,

Hauxe da eromena!!!

- Eta nola esnatu behar dugu eguzkia?

Nik ez dakit oraindik baina zerbait pentsatzen hasi

beharko dugu, eguzkia urte askotan esna egon dadin. Nik

asko bizi nahi dut eta eguzkiak lo hartu ez dezan zerbait

egin beharko dugu.

- Zer egingo dugu?

Izar asko omen daude zeruan, eta igual bakarren bat

inguratuko zaigu eta argia eta beroa izango dugu, bestela

zerbait asmatuko dugu argia edukitzeko eta eguzkiari

pixka batean lo egiten utziko diogu deskantsa dezan.

Orain teknologian ere aurreratuak gaude eta ez dakit

baina ziur aski norbaitek zerbait asmatuko du.

Nik askotan pentsatu oi dut:

Hor goian ilargi bat dugu gauez argia ematen diguna,

ezin ote liteke jarri sateliteren bat egunez behar dugun

argia emateko?

Nik uste dut baietz eta ez garela argirik gabe

geldituko inoiz.

Beraz beste zerbait gertatu beharko da gure lur eder

hau puskatzeko eta hori hola bada ziur aski gure erruz

izango da.

Horregatik nik esaten dut beti gure ingurua zaindu

egin behar dela.

- Lagunok zaindu lurra denok ondo bizi gaitezen, hori

da egunero egin behar den gauzarik garrantzitsuenetariko

bat eta.

Hori esaten dute nire aiton amonek ere eta nik ere

arrazoi guztia ematen diet.

Zerbaitegatik esango dute.