Bazen behin Ana izeneko neskato bat. Anak ahizpa bat zuen bost urtekoa eta zaldi

hegodun bat ere. Ahizpa Laura deitzen zen, zaldia, berriz, Izar. Izar marroia zen, eta

bekokian orbain zuri bat zeukan. Hegoak oso handiak eta zuriak zituen Izarrek. Ana eta

Laura Hegolandian bizi dira gaztelu erraldoi batean, gurasoekin eta aitona-amonekin.

Arratsalde eguzkitsu batean, ekainaren amaieran eskola bukatu ondoren, Anak ez

zuenez nahi etxera itzuli, lagunekin gelditu zen pixka batean. Hiru ordu laurden pasatu

ondoren gaztelura itzuli zen. Etxera sartunez batera negar soinuak entzuten ziren ogiko

solairutik .Aita eta ama ziren Lauraren logelan, negar zotinka. Laura ez zela agertzen

esan zioten gurasoek Anari. Orduan Ana altxatu eta oihukatzen hasi zen:

-Lauraren bila joango naiz!!!!!! Zuek egon trankil laster itzuliko naiz!!!!!! – oihukatuz.

Ana beheko solairutik hasita azkeneko solailurarte hasi zen Laura bilatzen eta zeuden

denei galderak egiten. Halako batean lurrean etzundu zen , eta mahai azpian gutun bat

aurkitu zuen, gutun ilun eta nazkagarri bat. Gutun hori irakurtzen hasi zen; Laura

aurkitu nahi bazuen, zeruko Lehoi Gaiztoen erreinura etortzeko esaten zuen gutunak,

Lehoi Erregearen partez. Ana Izarren gainean eseri eta Lehoi Gaiztoen Erreinura abiatu

zen. Erreinurako bidean, hiru proba pasatu behar izan zituen, hiru proba beldurgarri

eta ikaragarri:

1º Proba:

Esan zioten soldaduek herensuge indartsuenarekin egin izan behar zuela borroka;

orduan Anak bere ezpetarik handiena eta modernoena atera zuen eta ausarten bezala

abiatu zen kobazulorantz. Kobazuloan, herensugearen ondotik isil-isilik pasatu zen eta

kobazulotik irtetea lortu zuen borrokarik egin gabe. A zelako beldurra pasatu zuen

kobazuloan!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

2º Proba:

Orduan ordu laurden gerotxoago kartel bat irakurri zuen. Kartelak jartzen zuen letra

handiz:

ORAIN ERREINUKO LEHOIRIK JAKINTSUARI IRABAZI BEHAR DIOZU MATEMATIKAN

Ana pentsakor eta oso urduri jarri zen eta azkenean lehoiak huts egin zuen eta Anak

irabazi zuen.

Ana oso alai jarri zen, Eleneri esan behar zion, bere musikako andereñoari.

3º Proba:

Anak azkenik mota guztietako barazkiak jan behar zituen. Anak oihukatu egin zuen:

-AAA hori zelako nazkaaaaaaaa!!!!!!!!!-lehoien aurrean.

Anari ez zaizkio gustatzen lehoien antzera. Baina ordu eta erdi pasatu ondoren lortu

zituen denak jatea.

Baina azkenik heldu zen Lehoien Erreinura, oso urrun baitzegoen. Bi orduko bidaia izan

zen.

Bertan lehoi soldadu batzuekin egin zuen borroka eta ia-ia gaztelu puntatik erori zen,

baina ez, ez zen erori. Kalabozoetara sartu zen erregearekin hitz egin gabe.

Azkenean zoritxarra joan, Laura askatu Izarren gainean eseri eta etxerantz itzuli ziren.

Etxera itzuli zirenean ohean sartu eta bi orduko siesta egin zuten denek.

Esnatzerakoan, Anak upelako ezustekoa hartu zuen!!!!!!

Laurak Anari beti nahi izan zuen txakurra oparitu zion. Anak txakurrari Bilbo jarri zion

izena.

Egun hartatik aurrera oso pozik bizi izan ziren, baina, berriz, Lehoi Erregea oso haserre

bizi izan zen.

Arlene Rementeria 5.maila

Bazen behin ezkozian herensuge handi bat.Gizakiak

jaten zituen eta umeak ere.Egun batean goerge

izeneko mutil bat bere aitarekin basora joan zen

perretxikoak hartzen.Bat-batean aita gelditu zen eta

hauxe esan zion:

-Leku hau oso arriskutsua da hobe da herrira

itzultzea.

Goerge ez zekien zergatiki joan orduan bere aitak

dana kontatau zion.Geroago zubi arriskutsu bat

zeharkatu behar zuten. Aitak esan zuen erreka

horretan herensugea bizitzen zela orduan bata-

batean goerge eta bere aita zubi erdian egon

zirenean herensugea errekatik irten zen.Aita eta

semea ez zekien zer egin.Orduan argi bat etorri zen

hodeien arteik eta ezkoziako jainkoa zen.Jainkoak

izpi bat bota zion herensugeari.

Herensugea desagertu zen eta aita eta semea

eskerrak eman zioten jainkoari baina jainkoak ez

zuen kasurik egiten eta zerura itzuli zen eta semea

eta aita osos pozik itzuli ziren herrira.

LANDERREN EZPATA

Bazen behin Lander izeneko ume gerlari bat . Mendatan bizi zen eta 10 urte betetzeko

zituen . Egunero mendira joaten zen paloekin jolastera, txorien habiak aurkitzen

Etxean egun guztia egoten zen bere ipuinak irakurtzen . egun batean bere aitak ezpata

bat eman zion ,eta ezan zion:

-Ezpata hau Oizeko dragoia hiltzeko da.

-Eta zertarako eman didazu niri?

-Nik ezin dudalako irabazi eta zuk bai.

Ordutik aurrera ezpatarekin entrenatzen egon zen, 18 urte bete arte.18 urterekin al

zuen borrokatu dragoiaren kontra . Baina Lander Oiz mendira joan zen eta dragoiak

herrira atakatu zuen eta neskatila bat eraman zuen. Lander munstroren kobazuloan

ezkutatu eta zorrotik ezpata atera zuen . Munstroa iritzi zenean zazpi buruetakoa

4ebagi zituen eta lurrera erori zen, besteak ez zutelako garunik bakarrik erdikoak zuen

garuna.Aseguratzeko beste buruak ebaki zituen eta haginekin neskatilari lepokoa egin

zuen.

Neska mutilarekin ezkondu zen eskerrak emateko eta hortik aurrera ez zuen munstro

gehiagorik ikusi.

PIRINIOETAKO MUNSTROA Bazen behin Isaba izeneko herri txiki-txiki bat.Han mutil bat bizi

zen bere gurasoekin.Herri hartan ez zegoen bakerik,Pirinioetan

baitzegoen munstro izugarri bat arranoaren erpeekin,sugearen

gorputzarekin eta oreinaren adarrekin.Egun batean,Aitor bere

gurasoekin Pirinioetara joan ziren baina ezin izan zuten mendirik

igo munstroa ikusi zutelako.Etxean telebista ikusten ari zirela

iragarki baten ikusi zuten nola desegin munstro hura.Orduan

hirurak Pirinioetan zegoen etxe zahar.Batera joan ziren.Aitorrek

pentsatu zuen edabe magiko bat zela baina bitxi bat zen.Bitxi

horrek laser bat botatzen zuen munstro hori

desegiteko.Pirinioetara joan zen Aitor eta laserra bota zuen eta

munstroa desegin zuen.Eta Aitor orain herriko heroi bat da.

MUNDU MAGIKOA

Bazen behin mundu magiko bat.Herriak Trufilandia

zuen izena.Hainbat gauza arrigarri

zeuden.Zumendiak su artzen zutenean ostadar

Bizkotzo jauna Trufilandiako alkatea zen.Bere

emaztea Rosalita zen.Seme bat edukitzen

zuten.Polo zuen izena.Polo hartz pertzona bat

zen.Hainbat gauza zituen.Saskibaloiko kantza

zuen,Jolas parke bat,eta garrantzitzuena lagun

asko zituen.Lagunek beti nahi zuten bere etxera

joan gauzak lortzeko.Poloren lagunik onena Artxito

zuen izena.Artxito ahuntz bat zen. Eskolan bakarrik

lagun bakar bat zuen Polo. Zergaitik Polo bihotz

honekoa zelako.Egun batean Artxitok beste lagun

bat aurkitu zuen.Polo baino dirutzuagoa.Rudi zuen

izena. Artxito garrantzitzuago egin zen.

Eta Polori bakarrik utzi zion. Polo negarrez gelditu

zen.Gurasoekin egin zuen hitz. Gurasoek ezan

zioten Artxitori kasurik ez egiteko.

Polo azarre zegoen eta Artxitorekin hitz egitea

erabaki zuen. Berarekin gelditu zen. Eta Polok ezan

zion naibazuen berriz bere laguna izan.Eta Artxitok

Hainbat gauza eginda batera baiezt ezan zion .

Polok galdetu zion zergatik hutzu zion bakarrik.

Artxitok dena kontatu zion.Rudiren laguna egin zeal,

diruagatik…

Eta lagunak egin ziren betirako.

Troski txakurra Bazen behin Troski izeneko txakur bat.Onatiko baserri batean bizi zen.Baserri hartan

famili bat bizi zen aita, ama, Ander eta Irati.Beste animali batzuk ere bizi ziren

baserrian, behiak, ardiak, asto Txuri eta katu Beltzi.

Egun baten Ander eta Irati basora joan ziren beste lagun batzuekin jolastera.Troski ere

haiekin joan zen poz-pozik.Basoan pilo bat jolastu ondoren, errekara joan ziren pixka

bat freskatzera eta denak joan ziren korrikan.

Anderrek salto egin zuen uretara eta beste guztiak ere bai, arropa eta guzti.Troski ere

uretan sartu zen eta poz-pozik zebilen.Halako batean ur korronte baten sartu ziren eta

Ander oso urduri jarri zen.Urak eramaten zuen eta oihuka hasi zen.Troskik salto egin

eta haginekin praketatik heldu eta tiraka erreka eskinarate eraman zuen Ander.Irati eta

beste lagun guztiak lortu zuten erreka eskinararte heltzea, eta pozik jarri ziren Ander eta

troski ondo ikustean.Etxera joan zirenean, gurasoei kontatu zieten gertatutakoa eta

Troskiri sari bat ematea pentsatu zuten;berari esker Ander salbu zelako.Troskiri gehien

gustatzen zitzaion janaria prestatu zioten, plater bete hezur.Troski oso pozik jarri zen

plater hori ikustean eta denek besarkada handi bat eman zioten.

Handik aurrera, Troski toki guztietara joaten zen Ander eta Iratirekin.